دوستش داشتم

بگذر ز من ای آشنا / چون از تو من دیگر گذشتم...

دوستش داشتم

بگذر ز من ای آشنا / چون از تو من دیگر گذشتم...

یادته؟

یادته گفتم ما خیلی با هم فرق داریم؟ 

گفتی: همینش خوبه. 

گفتم: منو تو اختلاف سنی مون زیاده. 

گفتی: اینطوری خوبه. 

 گفتم: قول بده هیچوقت تنهام نزاری. 

گفتی: قول میدم. 

 

حالا کجایی؟ من سر قولم موندم.  

با همه ی تفاوتا من موندم اما تو رفتی...  

حسرت دوباره دیدنتو به دلم گذاشتی. 

دیگه منتظرت نیستم. یادتم نمیخوام. 

میخوام فراموش کنم. میخوام بی ارزشت کنم. 

برو... دیگه نیا تو خوابم... برو...

خاطرات

دوتا چشمات دو تا دستات، توی قلب خاطراته 

سهم هرکی شده باشه، من یکی چشام به راهته 

 

اینکه از یاد تو رفتم، اینکه خیلی وقته تنهام 

اینکه تو اون ور دنیا، اینکه من این ور دنیا 

 

اینکه توی آسمونت، جرات پریدنم نیست 

اینکه تو چشمای نازت، دیگه شوق دیدنم نیست... 

 

من که از غصه می سوزم، من که عاشقم هنوزم 

اینکه میشنوم تو خوبی، اینکه من برات میمیرم 

 

اینکه از یاد تو رفتم، اینکه خیلی وقته تنهام 

اینکه تو اون ور دنیا، اینکه من این ور دنیا 

 

اینکه توی آسمونت، جرات پریدنم نیست 

اینکه تو چشمای نازت، دیگه شوق دیدنم نیست... 

 

مسعود سعیدی

جشن زندگی

باید هر لحظه از زندگی را جشن بگیری 

که زنده ای؛ 

که هرچند از پا افتاده ای، اما هنوز اینجا هستی، 

که احساس داری، 

که بهار را می بینی و می بویی، 

که گریستی، که خندیدی، که به یاد می آوری، 

که گل سرخ را می بینی، که موسیقی را می شنوی، 

که طعم باران را می چشی، 

که عشق می ورزی، 

که غروب را می نگری،که راه می روی، که....! 

همدلی

می توان درختی کاشت

               حتی با دست هایی خالی   

                               در آن دوراهی زندگی 

                                                    و زیبا ماند...

می توان رویا را شمرد

                  بدون تماشای کویر  

                                بیشه زاری ساخت

                                                 و زمزمه کرد...

می توان ساحلی نقاشی کرد

                       همراه دریایی طوفانی 

                                        با دستانی پرمهر 

                                                    و آفتاب بود...

می توان همدلی را فریاد زد

                         در جاده هایی تاریک

                                            با کلامی شیوا

                                                      و عاشق بود...

 رضا- 1388/6/4

تنهایی

همه احساسمو دادم تا تو رو تنها نبینم 

یادم نبود بهت بگم اگه نباشی میمیرم 

 

عکسی که رو تاقچه بود، با رفتنت گلم، شکست 

یه چیزی اومد تودلم، یه چیزی تو گلوم شکست 

 

تو که دیدی تنهایی سخته، تو که دردشو کشیدی 

من که احساسمو دادم، چرا از من، تو بریدی؟ 

 

تو که شدی دار و ندارم، برام از عاشقی گفتی 

حالاکه بی تو میمونم، یاد تنهایی نیفتی 

  

به تو قول داده بودم دیگه تنها نمونی 

حالا از خدا می خوام شعرامو تنها نخونی 

 

جای خالیتو گلم، من تحمل میکنم 

همیشه خدا نگهدار، دیگه از تو میبرم... 

----------------------------------------------------------

پی نوشت: این شعر خودم نیست،آهنگشو شنیدم خیلی به دلم نشست. گفتم اینجا بنویسمش. 

 

زنجیر مهربانی ها

قیمت لحظه ها را نمی توان سنجید 

در آن هنگام که  

        دوستی شکل میگیرد. 

 

آنگاه که جامی را قطره قطره پر میکنید 

دست آخر با قطره ای، 

               سرریز می شود... 

 

و به زنجیر مهربانی ها نیز، 

یکی هست 

که سرانجام دل آدمی را 

                        لبریز میکند... 

سراب

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

همه چیز اگر کمی تیره می نماید 

                                باز روشن میشود زود 

 

تنها فراموش نکن این حقیقی است 

                               بارانی باید تا که رنگین کمانی برآید! 

 

و لیموهایی ترش تا شربتی گوارا فراهم شود 

                                         و گاه روزهایی در زحمت 

                                                                   تا که از ما، 

                                                                            انسان هایی توانا تر بسازد  

خورشید دوباره خواهد درخشید،زود 

                                        خواهی دید! 

کویین مک کارتی 

بارش پاییز

باز هم پاییز

   غربتی شیرین

          صدایی نمناک

      اما پراز یاد...

تندیسی از عشق

     بازگشت قطره ای زیبا

                  از دل ابری روشن

                               و بارشی عمیق

خاطرات تنهایی خورشید

        مونسی برای کویر

                    دور از گندمزار خفته

                           و کوچ کبوتران زیبا...

سرنوشتی نا معلوم

         در آسمانی ابری

                  و خورشیدی پنهان

                           در انتظار نسیم... 

رضا- شنبه  1388/6/21 

شب غم

رهگذر خیابانی شلوغ

                 نیمه شبی تنها     

                          با دلی پراز رسوایی   

                                          ازدحامی از نور  

صدای هیاهو و لبخند

                  اما من غمگین  

                           هیچ کس مرا نمیفهمد 

                                            جز کوله بار غم ها  

نجوای سکوت همراهم

                  دلتنگ آن موج دریا

                             در کنار مردمی دلشاد

                                            شور و شوقی بی همتا

دست های پر از خالی

                  به امید روزی آفتابی

                                   درکنار آن رویا

                                             خنده ی کودکی میکند غوغا... 

  رضا- 1388/6/3 

موج سکوت

 darya

ساحلی آرام

        تکیه گاهی برای غم های دیرینه

                                نگاهی بر سنگریزه های آسمان

                                                                و صدای خدا 

 

خسته از تازیانه ی باد

           نالان از دشنه ی تحقیر

                      در آغوش آن موج سکوت

                                             و نگاهی عاشقانه

 

هراسی غریب

           نهفته بر شنزاری عظیم

                             میراثی از وحشت

                                        بر بال کبوتری تنها

 

دست هایی خالی به سوی خدا

                           در بیکران تنهایی

                                       امیدی تاریک

                                                نمایان بر ساحل... 

پنجشنبه 29/5/88 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------- 

پی نوشت: هم شعرش مال خودمه(به نظر خودم از بهترین شعرام شده.چون تک تک بیت هاش معنی خاصی داره.) هم عکسشو خودم گرفتم.