خنجر مهربانی

و بعداز روزها دوباره مینویسم                   

                       نه از تنهایی،نه از جدایی و دوری

این بار از نبودنت شکایتی ندارم                  

                             روزگاری از فراق تو روزی ده بار میمردم 

آری ستاره ای زیبا غروب تنهاییم را ربود                                        

ستاره ای از جنس الماس که قلبم را از آن خود کرد    

فرشتگان صدای فریادم را به خدا رساندند                                         

و او یکی از ستارگانش را برایم پیشکش نمود

تلخی ها رسم رفاقت با لحظه را به من آموختند                           
آن ستاره ی زیبا خرده های قلبم را به هم وصل کرد

زمزمه هایی آشنا از مرزهایی دور شنیده شد                              

و دلتنگی هایم با خنجر مهربانی خدا تکه تکه شد..  

 رضا-22/3/1389

.