رویا

خاطرات

دوتا چشمات دو تا دستات، توی قلب خاطراته 

سهم هرکی شده باشه، من یکی چشام به راهته 

اینکه از یاد تو رفتم، اینکه خیلی وقته تنهام 

اینکه تو اون ور دنیا، اینکه من این ور دنیا 

اینکه توی آسمونت، جرات پریدنم نیست 

اینکه تو چشمای نازت، دیگه شوق دیدنم نیست... 

من که از غصه می سوزم، من که عاشقم هنوزم 

اینکه میشنوم تو خوبی، اینکه من برات میمیرم 

اینکه از یاد تو رفتم، اینکه خیلی وقته تنهام 

اینکه تو اون ور دنیا، اینکه من این ور دنیا 

اینکه توی آسمونت، جرات پریدنم نیست 

اینکه تو چشمای نازت، دیگه شوق دیدنم نیست... 

مسعود سعیدی

جشن زندگی

باید هر لحظه از زندگی را جشن بگیری 

که زنده ای؛ 

که هرچند از پا افتاده ای، اما هنوز اینجا هستی، 

که احساس داری، 

که بهار را می بینی و می بویی، 

که گریستی، که خندیدی، که به یاد می آوری، 

که گل سرخ را می بینی، که موسیقی را می شنوی، 

که طعم باران را می چشی، 

که عشق می ورزی، 

که غروب را می نگری،که راه می روی، که....! 

همدلی

می توان درختی کاشت

               حتی با دست هایی خالی   

                               در آن دوراهی زندگی 

                                                    و زیبا ماند...

می توان رویا را شمرد

                  بدون تماشای کویر  

                                بیشه زاری ساخت

                                                 و زمزمه کرد...

می توان ساحلی نقاشی کرد

                       همراه دریایی طوفانی 

                                        با دستانی پرمهر 

                                                    و آفتاب بود...

می توان همدلی را فریاد زد

                         در جاده هایی تاریک

                                            با کلامی شیوا

                                                      و عاشق بود...

 رضا- 1388/6/4

تنهایی

همه احساسمو دادم تا تو رو تنها نبینم 

یادم نبود بهت بگم اگه نباشی میمیرم 

عکسی که رو تاقچه بود، با رفتنت گلم، شکست 

یه چیزی اومد تودلم، یه چیزی تو گلوم شکست 

تو که دیدی تنهایی سخته، تو که دردشو کشیدی 

من که احساسمو دادم، چرا از من، تو بریدی؟ 

تو که شدی دار و ندارم، برام از عاشقی گفتی 

حالاکه بی تو میمونم، یاد تنهایی نیفتی 

به تو قول داده بودم دیگه تنها نمونی 

حالا از خدا می خوام شعرامو تنها نخونی 

جای خالیتو گلم، من تحمل میکنم 

همیشه خدا نگهدار، دیگه از تو میبرم... 

----------------------------------------------------------

پی نوشت: این شعر خودم نیست،آهنگشو شنیدم خیلی به دلم نشست. گفتم اینجا بنویسمش. 

زنجیر مهربانی ها

قیمت لحظه ها را نمی توان سنجید 

در آن هنگام که  

        دوستی شکل میگیرد. 

آنگاه که جامی را قطره قطره پر میکنید 

دست آخر با قطره ای، 

               سرریز می شود... 

و به زنجیر مهربانی ها نیز، 

یکی هست 

که سرانجام دل آدمی را 

                        لبریز میکند...